سبک های فرزندپروری الگوهایی از رفتار و نگرش است که والدین در تربیت فرزندان خود از آنها استفاده می کنند. در اینجا برخی از سبک های رایج فرزندپروری آورده شده است:

1. مقتدر: با ارتباط گرم، حمایتگر و باز مشخص می شود. این رویکرد شامل تعیین محدودیت‌ها و مرزهای واضح، و همچنین تشویق استقلال و فرصت‌های تصمیم‌گیری برای کودکان است.

2. مستبد: با نظم و انضباط سخت و انتظارات بالایی برای اطاعت مشخص می شود. این رویکرد نسبت به فرزندپروری مقتدر کمتر پرورشی است و بر بسیاری از قوانین و مقررات متکی است.

3. سهل گیرانه: با رویکرد بسیار باز به نظم و انضباط، با قوانین یا مرزهای کمی مشخص می شود. این رویکرد اغلب شامل مراقبت و محبت زیاد است، اما ممکن است فاقد ساختار یا پایداری و ثبات باشد.

4. بی اعتنا و طرد کننده: با فقدان دخالت و درگیری در زندگی کودک مشخص می شود. این رویکرد فاقد گرمای محبت، حمایت و راهنمایی است و خواسته ها یا قوانین کمی را برای کودک قائل است.

توجه به این نکته ضروری است که این سبک ها لزوماً متقابل نیستند و والدین ممکن است بسته به نیاز و موقعیت فرزند خود از ترکیبی از سبک های فرزندپروری استفاده کنند.

همچنین والدین باید بدانند که سبک فرزندپروری آنها می تواند تأثیرات قابل توجهی بر رشد و رفتار فرزندشان داشته باشد و باید سعی کنند از رویکردی استفاده کنند که گرمی، حمایت و ساختار را با مرزها و نظم و انضباط مناسب متعادل کند.